Over mika

Mika van Vonderen (1970) is een dromer. Dromend over vrijheid groeide ze als boerendochter op in het Noord-Brabantse plaatsje Zeeland als middelste van een gezin van vijf. Als een vlindertje dwarrelde ze door haar vrije jeugd. Wel een koppige vlinder. “Ik deed het op mijn manier of niet.” Ze was altijd bezig met ‘mooie dingen maken’: schilderen, frummelen met allerlei materialen, hutten bouwen en vlechten met rietgras.

Onbekende wegen

Na haar pubertijd begon eindelijk haar weg naar de vrijheid. Ze volgde in Nijmegen de opleiding Mode en Kleding. Urenlang in een naaiatelier doorbrengen volgens een vast stramien zorgde voor een benauwd gevoel. Het tekenen en schilderen sprak haar aan, dus maakte ze de overstap naar een opleiding voor Reclame en Presentatietechnieken. Hier kwam ze in aanraking met onder andere fotografie en decorbouw en ontwikkelde ze haar grafische blik. Rond deze tijd bewandelde ze onbekende wegen, deed vrijwilligerswerk met jongeren, werkte voor verschillende uitzendbureaus en verkocht zelfs een periode kunst van deur tot deur in Berlijn. Niets was haar te gek!

Down to earth

Ondertussen schilderde ze portretten en bleef de kunstacademie haar trekken. Na een oriëntatiecursus aan de kunstacademie in Den Bosch volgde ze de docentenopleiding Beeldend 2e graads aan de Fontys Hogescholen in Tilburg. Met haar brede achtergrond kwam ze in het onderwijs terecht. Terug naar de structuur. “Kinderen zijn puur in hun reacties. Ze flappen er alles uit. Ik leer hun tekenen en schilderen en zij houden mij down to earth.” Maar haar vrije werk raakte op de achtergrond en de ongebondenheid begon te roepen.

Tijd om los te laten

In 2011 gooide ze het roer om. Tijd om los te laten. Voor haarzelf te beginnen. Vanuit dit gevoel ontstond de Eierenserie. “Ik moest letterlijk mijn ei kwijt.” Donkere achtergronden met de focus op het voorwerp. En titels met verstopte humor die je een spiegel voorhouden. Want hoe vrij staan wij in het leven? Ook de Snuitenserie is in deze periode tot stand gekomen. “De vormen en de structuur van de huid van de varkens uit de stal zijn mij altijd bijgebleven. Ondanks dat ze opgesloten zitten, voel je de ongeremdheid in de beesten zelf.”

Gedetailleerde portretten

Naast het autonome werk schildert Mika in opdracht portretten van mensen en dieren. Gedetailleerd bouwt ze de doeken op aan de hand van een foto. Vlakken, lijnen, penseelstreken. Geheel gefocust op de techniek.

Abstractie

In haar recente passie, motorrijden, komen deze tegenpolen samen. “Helm op mijn hoofd en gaan.” Constant gefocust. Geen ruimte voor andere gedachtes. En tegelijkertijd één worden met de omgeving, het universum. Is dit de ultieme vrijheid? Haar motor creëert lef en heeft invloed op haar werk. In de serie Down Under maken de eieren en snuiten plaats voor de onderwaterwereld. Vervreemdende beelden. Meer abstractie.
Uiteenlopende formaten van doeken. Diverse ondergronden zoals houten panelen en beton. Minder gefocust op techniek, maar meer ruimte voor toeval en eigen interpretatie van de toeschouwer.

Mika is altijd aan het tekenen, vastleggen en registeren. Tijdens haar reizen naar onder andere India en Marokko, de landen waar je altijd wordt verrast door het onverwachte en de controle moet loslaten. Maar ook tijdens haar bevrijdende motorritten gaat haar schetsboek mee. De controlfreak met de drang naar ultieme vrijheid. Na al die jaren dus nog steeds die koppige, creatieve vlinder.

Tekst: Marjolein Blaauwbroek.